ارزیابی مدل های تجربی در برآورد تبخیر و تعرق مرجع با داده های ‏lst‏ ‏سنجنده مودیس در خوزستان

تبخیر و تعرق یکی از مهمترین پارامترهایی است که دانستن آن برای برآورد آب مصرفی گیاه و طراحی سیستم­ های آبیاری ضروری است. ترکیب مدل های برآورد تبخیر و تعرق مرجع و داده­ های حاصل از تصاویر ماهواره ­ای امکان بررسی تغییرات مکانی این متغیر را در سطوح گسترده و وسیع فراهم می­ کند. در این پژوهش، چهار مدل تجربی هارگریوز-سامانی و بلانی-کریدل، تورک و لینیاکر که وابسته به داده­ های دمای هوا هستند، با ورودی داده­ های روزانه lst محصولات mod11a1 و myd11a1 سنجنده مودیس به جای دمای هوا، برای برآورد تبخیر و تعرق مرجع مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای این منظور، داده ­های روزانه مقادیر حداکثر و حداقل روزانه دمای هوا، رطوبت نسبی، ساعات آفتابی و سرعت باد در ایستگاه­ های هواشناسی پنج واحد از مزارع توسعه نیشکر (شعیبیه-sh، امیرکبیر-am، فارابی-fa، خزاعی-kh و غزالی-gh) برای تخمین تبخیر و تعرق مرجع به وسیله معادله فائو-پنمن-مانتیث به عنوان خروجی هدف، استفاده شد. اطلاعات ایستگاه­ های شعیبیه، امیرکبیر و فارابی برای واسنجی و ایستگاه­ های خزایی و غزالی برای اعتبار­سنجی مدل­ ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که تبخیر و تعرق مرجع مدل­ های مورد بررسی با ورودی داده­ های lst سنجنده مودیس (محصولات mod11a1 و myd11a1) بدون استفاده از داده ­های اندازه­ گیری زمینی با دقت مناسب قابل برآورد است. در مقایسه، نتایج برآورد تبخیر و تعرق مرجع بر اساس نوع محصول دمایی مورد استفاده به عنوان ورودی مدل، نشان داد که واسنجی مدل­ ها با استفاده از داده­ های lst محصولات mod11a1 نسبت به محصولات myd11a1، از دقت بیشتری برخوردار است. مقایسه دقت برآورد مدل­ های مورد بررسی نشان داد که مدل تورک مبتنی بر داده­ های lst محصولات mod11a1 با مقادیر آماره­ های rmse و r2 به ترتیب برابر 1.3 میلی متر بر روز و 0.86 نسبت به سایر مدل­ ها از دقت بیشتری برخوردار است.